بررسی تیتر آنتی بادی سرخک در دانشجویان دانشکده افسری در سال ۱۳۸۷

مقدمه: سرخک یک عفونت ویروسی شدید است و انسان تنها میزبان طبیعی این ویروس می باشد. این مطالعه به بررسی وجود آنتی بادی های ناشی از واکسیناسیون سرخک می پردازد. روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی است که در شهر تهران انجام گرفته است. نمونه های خونی از 810 دانشجوی افسری 19 ساله گرفته شد و سپس برای بررسی تیترآنتی بادی سرخک از روش elisa استفاده شد. سپس فرم هایی حاوی اطلاعات دموگرافیک، سابقه واکسیناسیون، سابقه بیماری و اطلاعات آزمایشگاهی توسط هر شرکت کننده تکمیل گردید. یافته ها: در کل 7/64% از 810 فرد مورد مطالعه در خصوص سرخک دارای سرولوژی مثبت بودند. 50% از شرکت کنندگان واکسن سرخک تزریق کرده بودند. یک رابطه معنی داری میان تیترآنتی بادی سرخک و همه متغیرها وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: آنتی بادی ناشی از واکسیناسیون سرخک در طول زمان کاهش می یابد و این مسئله توجه بیشتر در خصوص محافظت در برابر بیماری سرخک در جمعیت واکسینه شده را می طلبد. با توجه به میزان شیوع سرخک و خطر بیوتروریسم برای نیروهای نظامی، مطالعه خاص واکسیناسیون مجدد برای دانشجویان افسری را پیشنهاد می کند.